Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949, αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή
Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές Βυζαντινής Φιλολογίας στη
Βουδαπέστη, ενώ εκπόνησε το Διδακτορικό του για τον Καβάφη στο
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Ήταν αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος
Νηπιαγωγών της Παιδαγωγικής Σχολής Φλώρινας του Πανεπιστημίου Δυτικής
Μακεδονίας και υπεύθυνος της βιβλιοθήκης του, ενώ δίδαξε επίσης στο
Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών, στο Τμήμα Ελληνικού
Πολιτισμού του ΕΑΠ και ως επισκέπτης καθηγητής στα πανεπιστήμια της Lund
και στο Eötvos Lorand και σε μεταπτυχιακό επίπεδο στο Πανεπιστήμιο
Δυτικής Μακεδονίας και στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.
Ήταν υπεύθυνος της σειράς «Ανθολόγος Ερμής» των εκδόσεων «Ερμής»,
ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Ένωσης Συγγραφέων
Δυτικής Μακεδονίας. Μετείχε σε συντακτικές επιτροπές λογοτεχνικών
περιοδικών και σε Δ.Σ. συναφών φορέων και ήταν ιδρυτικό μέλος του
Σπουδαστηρίου Νέου Ελληνισμού. Ποιήματα, μελέτες και άρθρα του έχουν
δημοσιευτεί σε τέσσερις γλώσσες.
Είχε ιδρύσει το «Βαλκανικό Άσυλο Ποίησης στις Πρέσπες», εξέδιδε
περιοδικά, βιβλία για τη Φλώρινα και άλλα με ποιητικό, λογοτεχνικό και
φιλολογικό περιεχόμενο. Στη Φλώρινα, στο πλαίσιο του Πανεπιστημίου
Δυτικής Μακεδονίας οργάνωσε το πρώτο πιλοτικό πρόγραμμα δημιουργικής
γραφής στα αγγλοσαξονικά. Είχε εκδώσει τις ποιητικές συλλογές:
«Σβούρα»,(Τραμ, 1972), «Ποιήματα εν παρόδω», (Τραμ, 1974), «Βαθιά
επιφάνεια», (Κέδρος, 1992), «Αβγά μάταια», (Ερμής, 1998), «Περί
ποιητικής»,( Ερμής, 1999), «Υγρά», (Ερμής, 2000), «Ήλιος στην σκοτία»,
(Ερμής, 2001), «Παλιές ηλικίες», (Ερμής, 2002). Τελευταία ποιητική του
συλλογή ήταν η «Κύπρον, ιν ντηντ» (Μεταίχμιο, 2011). Στα μη ποιητικά του
έργα περιλαμβάνονται τα : «58 σχόλια στον Καβάφη»,( Ύψιλον, 1993),
«Οχτώ παραμύθια της Φλώρινας», (Φλώρινα, 1994), «Φλώρινα, μια πόλη στη
λογοτεχνία», (Μεταίχμιο, 2002), «Αλφαβητάριο για την ποίηση», (Α.Π.Θ.,
Επίκεντρο, 1995), «Σκόρπια», (Gutenberg, 2001). Το πιο ιδιάζον
χαρακτηριστικό της ποίησής του, από τις πρώτες ακόμα εκδόσεις του ως την
τελευταία είναι η οξύτατη παρωδία προσώπων, ηθών και φαινομένων της
σύγχρονης ελληνικής δημόσιας ζωής, προπάντων του πανεπιστημιακού χώρου
αλλά και του κύκλου των λογοτεχνών και των διανοουμένων. Η ειρωνική και
παιγνιώδης οπτική του είναι εμφανής και σε πολλά από τα σχόλια και
μελετήματά του. Φρόντισε φιλολογικά πολλές ανθολογίες νεοελλήνων ποιητών
στις εκδόσεις Ερμής, καθώς και τον τόμο, Φλώρινα: μια πόλη στη
λογοτεχνία (2002).
Στις 26/11/2012 άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 63 ετών σε
κλινική της Θεσσαλονίκης, όπου νοσηλευόταν από τον Ιούνιο, με
καρδιολογικό πρόβλημα. Είχε υποβληθεί σε επέμβαση ανοιχτής καρδιάς και η
υγεία του είχε εξασθενίσει σημαντικά το τελευταίο διάστημα.
